Helaas voor Janna Lotte, die zich wat terughoudender opstelt, is het moment dat zij zich bij de spelende meute voegt, altijd even wat stroef. Mina heeft immers haar positie al helemaal bepaalt en Janna mag dan ook achter aansluiten in de rij. Janna is duidelijk een kind dat wat meer haar eigen gang gaat, ze loopt ook rustig weg tijdens het spelen om alleen in een hoekje van de tuin een dansje te doen of even te zingen. Ik vind het echt fantastisch die twee karakters en kan het ook niet laten ze allebei te stimuleren in hun eigenheid.

Actrices in de dop…..
Beiden zijn ze er een ster in om hele verhalen na te spelen uit een serie die net op televisie is geweest, ik krijg echt letterlijk de zinnen naar mijn hoofd (ken ze zelf ook, want kijk meestal wel mee) en de actrices is de dop hebben zelfs de verongelukte mimiek paraat als het tegenzit in de dialogen. Ook de diverse knuffels worden ingezet als tegenspeler, Beertje en broer Beer zijn dankbare “kinderen” en de tuttenpopjes van Mina kunnen in ieder rollenspel hun mannetje staan. Natuurlijk hoort er ook make-up bij een artiest, mijn toilettasje vind ik dan ook regelmatig geplunderd terug in combinatie met prachtig opgemaakte meisjes, hoe ze het voor elkaar krijgen weet ik niet maar de mascara zit echt op de wimpers en de lipstick (oké ietwat buiten de contouren) zit long-lasting op de lippen.

Dametjes op en top….
Mijn zusje vindt in onze dochters dankbaar aftrek voor de meisjesspullen, het zijn net kleine eksters, alles wat glanst en blinkt pikken ze er zo uit. Een kartonnetje met speldjes waarvan er eentje glimt, bingo! En zo werd de nieuwste aanwinst, flamenco schoenen, ook als een trofee binnengehaald. Ze hebben er twee dagen mee aan geslapen in bed. Ook dat was trouwens weer typerend voor de dames, over de keus tussen de gouden en wit met rode stippen werd geen verkeerd woord gezegd, laat staan over geruzied, Janna trok onmiddellijk de gouden glimmers naar zich toe terwijl Mina haar hart verloor aan de stippenschoenen.

Het grote bed….
Tja het moest er toch van komen. Bij terugkomst uit Nederland was het ritme van de dames zo ontregeld dat het middagslaapje er helaas niet meer inzat. In ruil daarvoor sliepen ze nu echt door en kozen er zelfs voor om bij elkaar in bed te slapen. Twee lange lurven in één klein babyledikant, je omdraaien was er niet meer bij, als sardientjes in een blik hebben ze het vijf nachten achter elkaar volgehouden. Toen was voor mamma de maat vol en heb ik ze, zeer pedagogisch onverantwoord, de hele dag voor de televisie gezet en ben begonnen aan het grote karwei; het omgooien van de kamer en het neerzetten van het grote bed. Alles moest om en dan kom je ook allerlei speelgoed, kleding en heel veel overbodige rotzooi tegen die meteen aangepakt moet worden, althans zo werk ik. Na een dag doorspitten, stond het bed daar en toen begon het feest. Slapen……………… wat is dat? Springen, dansen, lachen, zingen, heel veel pret maken en vooral niet slapen. Gelukkig waren ze na een week gewend en ondanks dat we nu al weer even wat verder in de tijd zijn, blijft het grote lol om naar bed te gaan. Inslapen duurt gewoon even, daar hebben we ons maar bij neergelegd.

Paardenmeisjes….
Paarden, er wordt van gedroomd, er wordt over gezongen en er wordt gesprongen over heel wat denkbeeldige hindernissen. Iedere avond voor het slapengaan maken ze zich op voor de paardenwedstrijd die de volgend dag zal plaatsvinden. Toen ik dus op een rommelmarkt voor een zacht prijsje twee echte paarden-caps kon kopen, was het plezier dan ook niet te stuiten. De caps wachtten hetzelfde lot als de schoenen, hier moest mee geslapen worden. Uiteindelijk zijn we gelukkig tot een compromis gekomen, de caps lagen aan het voeteneind van het grote bed, zij bewaakten de dames in hun slaap. Samen met hun stokpaardjes zijn er vele rondjes om de moestuin gereden en de spiegel is regelmatig aangedaan onder bewonderende uitroepen. En zelfs Janna, die toch echt geen willig fotomodel is, stond te poseren zo trots als een pauw.

Op de trampoline….
Voor hun verjaardag hebben de dames een trampoline gekregen, wat een lol. Eén van drie meter rond met een vangnet, echt waanzinnig leuk. Ook moeders heeft al wat sprongen gewaagd en is vooral besprongen door de dames. Want ook op de trampoline kan je hindernisje spelen, dat daarbij de hindernis af en toe wordt verpletterd……. “ach dat geeft niet mamma, dat gebeurd als je speelt…” Vol overgave wordt er gesprongen en gedanst, medegasten worden uitgenodigd voor een springfestijn en zelfs de oma’s moeten eraan geloven. Een succesvol verjaarscadeau, absoluut!

Overlast….
Onze gasten zullen zich weleens afvragen wat er toch in vredesmaan gebeurd daar boven. Wij kennen geen traditioneel rustig naar bed brengen, bij ons wordt er gezongen en beklommen, van zeven tot half acht is het speel”uurtje” met pappa. Afhankelijk van de stemming is Patrick patiënt, een wild paard, een stoeimaat in het grote bed of een boef die moet worden vastgebonden en overwonnen. Dit gaat gepaard met veel gegil en ook gelach en zorgt ervoor dat om half acht als ik het licht kom uitdoen en vaders kom redden, ze over het algemeen redelijk uitgeput zich overgeven en vrij snel gaan slapen of na het lezen van een boekje zelf het licht uitdoen en op reis gaan naar dromenland.

Ach ze groeien en bloeien, vermaken zich opperbest en worden gelukkig een stuk zelfstandiger, de blokken aan mijn been zijn zachte balletjes geworden, wendbaar en plooibaar, stout maar gelukkig ook heel erg lief en vertederend. Wij gaan na het seizoen voor het eerst op vakantie naar Corsica, maar daarover meer de volgende keer.

Tot ziens en/of schrijfs, een zonnige franse groet,

Babs Mollema, Juli 2009